Crony & Chum (B) Rock - Roots De Geensmolen (BarSum) Drieslinter (26-07-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Crony & Chum info club: De Geensmolen © Rootsville 2024

Mijn eerste ontmoeting met 'Crony & Chum' was er eentje toen ze als duo hun neus aan het venster van de showbizz kwamen te steken. Twee muzikale buddies die daarenboven nog door het leven gaan als broer en zus. Sarah en Niel Verdeyen, de ene wat terughoudend op het podium, die andere vol vuur en passie zoals een rock chick best past. Later zag ik ze ook al als 4-koppige band maar bleef het mysterieuze als duo toch in mijn achterhoofd ronddwalen.

Vanavond staan ze op de affiche van 'BarSum' en dus gaat de rit richting 'De Geensmolen' te Drieslinter want het vorige concert bij Anke hebben we helaas moeten missen wegens festivalitis maar het mag ook al eens meezitten want 'vaste klant' Els Lemmens heeft zich die avond getransformeerd als een rasechte Rootsville-reporter. Een diepe buiging was dus vanavond zeker op zijn plaats.

'Crony & Chum' hun roots liggen in de streek van de suikerstad en dus kunnen we stellen dat er wat fans richting deze geweldige 'Chicken Shack' hier verwelkomd worden door een 'Berner Sennen Puppy' die uiteraard de aandacht op zich of haar komt te vestigen. Sarah en Niel zijn in het gezelschap van hun ritmesectie die bestaat uit bassist Gilles Markvoort en uiteraard ook een drummer die dan weer luistert naar Jorgen Marcelis. Een klokkentoren is hier niet in de buurt dus moeten we voortgaan op de 'Zwitserse' nauwkeurigheid van Anke om de band op ons los te laten.

Dat doen ze hier vanavond met de original 'Crazy', gewoon om te laten horen hoe crazy ze wel klinken. Mijn eerste indruk is dat 'de' blues wat is weg gefilterd en we hier vanavond wat soft-rock te horen zullen krijgen met wat roots invloeden en soms wel een knipoog richting Indie. In hun bagage hebben ze hun vorig jaar uitgebrachte EP 'Lost By The Blues' zitten met daaruit hier ook 'The Devils Hand'.

Aan duivels geen gebrek vanavond want ook 'The Devil Wears Suit and Tie' van de Canadese singer-songwriter Colter Wall krijgen we hier te horen. En met dit nummer uit 2015 keren we toch ook even terug naar de blues want deze 'haunting lyrics' gaan over de legende 'Robert Johnson', of het nu voor of na die iconische ontmoeting op de crossroad van de 'road 61' was is niet geweten.

Het is Sarah die het woord nu ook met regelmaat aan broer Niel komt te laten maar haar backing vocals spreken uiteraard nog steeds boekdelen. Zijn statige 'Epiphone' heeft Niel nu ingeruild voor een 'Gretsch' en dat zal dan weer met het minder bluesy geluid te maken hebben. Na 'The Pain in the Reckless Mind' komen we dan uit bij de titeltrack van hun 'EP' en ook deze 'Lost By The Blues' is als single uitgebracht.

Ook 'The Humming' is een eigen nummer en zo kunnen de liefhebbers van een wals hun ding hier komen te doen..Hey, Hey! 'Crony & Chim' blijven ook steken in het lugubere als krijg ik bij het brengen van 'The Valley of Dead' van Nicole Dollanganger toch ook een behoorlijk Tom Waits gevoel. Nog twee songs alvorens de koffie eraan komt met vooreerst 'In The Pines' aka 'Where Did You Sleep Last Night' aka 'My Girl' oftewel ook 'Black Girl' genoemd in de geschiedenis van dit nummer.

De auteur van dit iconische nummer is ongekend maar wij houden ons vast aan de versies van 'Lead Belly' en 'Bill Monroe' doordat de oorsprong ervanb zou kunnen liggen in de 'Bluegrass Appalachen Mountains'. Vanavond uiteraard in een grunge versie à la Kurt Cobain. Ook Bill Wither's 'Ain't No Sunshine' moet die soft rock versie ondergaan.

De zelfzekerheid van Niel blijft in de lift zitten door het brengen van een stukje 'A capella' uit de folksong van 'The Wairfaring Stranger' om zo zijn kompanen terug op het podium te roepen. Samen met Sarah brengt hij dan in alle intimiteit dan Tyler Childers' 'Nose On The Grindstone' en yep, zo titten we terug in de Appalachen. All together now met 'Sail' en hierbij geven die van 'Crony & Chum' zich dan toch een beetje over aan het 'Indie' gebeuren. Opmerkelijk zijn hierbij wel de hoge tonen van Sarah.

Terug eentje in 3/4 maat dan met 'Mommy's Lullaby'. Een nummer waarbij ze de titel te danken hebben aan Els Lemmens en voor mezelf het beste nummer van de avond. Of Sabam onze Els kent is niet geweten :-) Terug naar de 'softrock' dan maar met Steven Curtis zijn 'Take Another Step' en het 'stadsnummer' van Tienen?, 'Bitter Sweet'.

Het heeft een tijdje geduurd alvorens die van 'Crony & Chum' terug het occulte opzoeken en dat doen ze dan met 'Mean Devil Got Old' van de Zweedse folk-rock singer-songwriter Daniel Norgren. Een ongelooflijke chartbuster was destijds 'Sixteen Tons' van Merle Travis maar omdat de koolmijnen hier al lang tot het verleden behoren neemt Niel ons in zijn beste Iers naar het einde toe richting het groene eiland met uit hun EP het nummer 'Trip To Ireland', alsof 'Dropkick Murphys' hier in de 'BarSum' staan te spelen.

Uit 'Lost By The Blues' krijgen we als afsluiter dan nog hun original 'Interlude' maar je weet het wel, geen einde zonder bisnummers. Op algemene aanvraag brengen 'Crony & Chum' dan nog op hun eigenste manier 'Jolene' van Dolly Parton waarna Sarah de 'Gretsch' om haar schouders komt te hangen voor 'Bad Moon Rising', en sorry Niel dit is toch 'incredibile' dat je de tekst van deze swamppop hit nog moet aflezen. De fans kregen er hier maar niet genoeg van maar omdat ze de hymne 'Oh Wat is het fijn om in De Geensmolen te zijn' niet konden brengen besloot ik dan maar de aftocht te blazen. CU!